In 1957 schrijft architect en publicist J.J. Vriend in Nieuwere Architectuur. De ontwikkeling der architectuur van 1800 tot heden (Bussum, 1957), het volgende over de opkomst van ‘het bungalow-type’:
“Na de tweede wereldoorlog is in Nederland vooral een sterke invloed merkbaar van de Amerikaanse landhuisbouw, o.a. van Marcel Breuer en Richard J. Neutra. De soepele open plattegronden van deze landhuizen – waarbij men uiteraard evenzeer moet denken aan de invloeden van Frank Lloyd Wright’s werk – zijn in de meeste gevallen van een vrij luxueus karakter, niet in de zin van protserig uiterlijk vertoon, maar door de toepassing van velerlei vormen van woongenot, waaraan het Amerikaanse leven zo rijk is. Misschien zou men een vergelijking kunnen maken met de ‘nieuw zakelijke’ ontwerpen, nu in een luxe editie uitgevoerd. Men maakt daarbij veelvuldig gebruik van inheemse materialen en een geraffineerde contrastwerking tussen natuurlijke en kunstmatige bouwstoffen, b.v. natuursteenblokken tegenover blinkend spiegelglas.
Meestal gebouwd volgens het bungalow-type, dus met één verdieping, en in goede harmonie gebracht met de omringende natuur, heeft deze landhuisbouw een ongewone frisheid en originaliteit waaruit de grote invloed is te verklaren.”